« عباس جمشیدی‌فر می‌گوید کاراکترش در سریال «زخم کاری» متفاوت‌تر از تمام کاراکترهایی است که تاکنون بازی کرده و ایفای این نقش برایش بسیار چالش برانگیز و سخت بوده است.
عباس جمشیدی‌فر بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر که این روزها با «زخم کاری» به کارگردانی محمدحسین مهدویان میزبان مخاطبان در شبکه نمایش خانگی است، در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری دیباچه درباره حضور خود در این سریال عنوان کرد: مگر بازیگری می‌تواند زمانی که محمدحسین مهدویان پیشنهاد بازی در کاری را به او می‌دهد، نپذیرد؟
این بازیگر ادامه داد: محمدحسین مهدویان از نظر کارگردانی به شدت باهوش، خلاق، نابغه و باسواد است. او سینما و تماشاگرش را کامل می‌شناسد و من فکر نمی‌کنم فیلمی ساخته باشد که مورد استقبال واقع نشده باشد؛ همه کارهای مهدویان از «ایستاده در غبار» تا به الان مورد استقبال مخاطبان واقع شده است و این به خلاقیت، نبوغ و سواد این کارگردان باز می‌گردد.
جمشیدی‌فر درباره چالش‌های ایفای نقش خود در «زخم کاری» توضیح داد: سه قسمت از این سریال بیشتر پخش نشده است و من قطع به یقین نمی‌توانم درباره نقش خود زیاد توضیح بدهم و تنها به ذکر این نکته اشاره می‌کنم که کاراکتری که من آن را ایفا می‌کنم متفاوت‌تر از تمام کاراکترهایی است که تاکنون بازی کرده‌ام.
او افزود: ایفای این نقش برایم بسیار چالش برانگیز و سخت بود. همچنین با کارگردانی روبه‌رو بودم که می‌خواست همه موارد به صورت دقیق پیش برود. محمدحسین مهدویان زمانی که سرصحنه است تمام گروه اعم از بازیگران و عوامل پشت دوربین باید تمام حواس خود را جمع کنند تا هر آنچه او می‌خواهد در قاب شکل بگیرد، اتفاق بیفتد. مهدویان فردی به شدت ریزبین است و تصویری که در ذهن خود دارد باید به نمایش گذاشته شود و اگر غیر از این باشد کار سخت‌تر می‌شود.
جمشیدی‌فر با بیان اینکه یک بازیگر فقط یک موقعیت را اجرا می‌کند، درباره وجود رگه‌هایی از طنز در ایفای نقش‌های جدی خود گفت: طنز و کمدی از نظر من با یکدیگر اختلاف دارند؛ طنز آن چیزی است که نوشته می‌شود اما زمانی که بازیگر موقعیت کمیک را اجرا می‌کند کاملا باید جدی اجرا کند و اگر اینگونه نباشد موقعیت کمدی در نمی‌آید. در تمام موقعیت‌ها حتی اگر ما در یک اتفاق تراژیک هم باشیم شاید اتفاقی رخ بدهد که مخاطب را به خنده بیندازد. هم بازیگری که کار کمدی می‌کند و هم کسی که کار جدی انجام می‌دهد هر 2 مشغول یک کار هستند که آن هم بازیگری است و اگر رگه‌هایی از طنز حس می‌شود بر اساس نگاهی است که کارگردان داشته و اتفاقی است که در متن رخ داده است.
بازیگر «زخم کاری» با اشاره به اینکه این سریال اقتباسی از یک رمان با همین نام است و نگاهی به نمایشنامه «مکبث» شکسپیر نیز دارد، تصریح کرد: محمدحسین مهدویان به عنوان نویسنده آنقدر دقیق و موجز قصه را نوشته بود که کار برای کاراکترها نیز تقریبا آسان تر شده بود. نکته دیگری اینکه مهدویان آن چیزی را که در ذهنش دارد، به بازیگر منتقل می‌کند و می‌تواند بازیگر را به خوبی رهبری و هدایت کند و این موضوع هم بدین دلیل است که شناخت خوبی نسبت به بازیگران و توانایی آن‌ها دارد.
جمشیدی‌فر درباره جایگاه اقتباس در آثار تلویزیونی و سینمایی اظهار کرد: اقتباس از یک رمان یا کتاب هم کار درست و مثبتی است و هم ریسک بالایی دارد چراکه وقتی صحبت از اقتباس می‌شود مخاطب کتاب می‌تواند پایان را حدس بزند اما کارگردان و نویسنده‌ای موفق است که بتواند اقتباس درستی از متن داشته باشد و زمانی این اتفاق رخ می‌دهد که مخاطب هم کتاب را مطالعه کند و هم سریال و فیلم را ببیند. از نظر من جای متن‌ها و فیلمنامه‌های اقتباسی به شدت خالی است و خداراشاکرم که در اثری بازی کرده‌ام که فیلمنامه آن بر اساس اقتباس نوشته شده و کارگردانش هم هوشیار و هوشمند است. ما تنها به اثر بسنده نکردیم و به گونه‌ای با مخاطب برخورد کرده‌ایم که کتاب را هم مطالعه کند و این خود نشان پیروزی است.
وی درباره اقبال فیلمسازان و بازیگران به شبکه نمایش خانگی بیان کرد: تمام دنیا از یک پلتفرم‌هایی استفاده می‌کنند تا محصولاتشان را به نمایش بگذارند و مخاطب خاص خود را پیدا کنند. در حال حاضر فضای مجازی مانند اینستاگرام نیز نمایش خانگی است چراکه هر کس برای خود یک صفحه دارد و تولید محتوا می‌کند اما شبکه نمایش خانگی در کل بحث گسترده‌ای دارد و امروزه با وجود کرونا نقش آن پررنگ‌تر هم شده است.
بازیگر «بچه مهندس» ادامه داد: به عقیده من در شبکه نمایش خانگی بحث کیفیت بیشتر مطرح است. به عنوان مثال ما در سال های گذشته آثاری را در تلویزیون مشاهده می‌کردیم که بسیار پُربیننده بودند اما نمی‌توانیم بگوییم در حال حاضر که بسیاری از افراد به ماهواره‌ها و شبکه‌های مجازی روی آورده‌اند، بیننده تلویزیون کم شده است. تلویزیون و هر رسانه دیگری برمبنای سلقیه تماشاگرش تولید محتوا می‌کند و اگر از سلیقه مخاطب دور شود و یا از کیفیت فاصله بگیرد، قطع به یقین بیننده را از دست خواهد داد. این تنها برای تلویزیون صدق نمی‌کند بلکه برای شبکه نمایش خانگی نیز هست اما در نهایت هرکس بر مبنای نوع سلیقه‌اش رسانه را انتخاب می‌کند.
جمشیدی‌فر با اشاره به اینکه بازیگری در همه مدیوم‌ها اعم از سینما، تلویزیون و تئاتر را دوست دارد درباره علاقه‌مندی‌اش به ایفای کاراکترهای جدی تصریح کرد: تجربه‌های زیادی در کارهای کمدی سینما و تلویزیون داشته‌ام اما در تئاتر تجربه‌های زیادی در کارهای جدی دارم. به هر حال برای هر بازیگری خط عوض کردن مهم است تا بتواند توانایی خود را در نوع دیگری به نمایش بگذارد و من هم از این قاعده مستثنی نیستم.
او درباره علت حضور کمرنگ خود در سینما مطرح کرد: این اتفاق به 2 دلیل رخ داده است اول آنکه نقش‌های پیشنهادی آنچنان نظرم را جلب نکرده و همچنین حضور در پروژه‌های مختلف تلویزیونی باعث شده است که در سینما کمتر نقشی را ایفا کنم.
بازیگر «سه دونگ سه دونگ» با اشاره به اینکه از اواخر سال 97 دیگر در تئاتر حضور نداشته است، مطرح کرد: من خود را فرزند و مدیون تئاتر می‌دانم و معتقدم تئاتر برای هر بازیگر تئاتری بزرگترین ارزش را دارد. در حال حاضر در شرایطی هستیم که نمی‌شود نمایشی روی صحنه برد و تماشاگر را به سالن‌ها کشاند چراکه ریسک بالایی دارد اما از طرفی هیچ نگاهی به این حوزه نشده است و متاسفانه بچه‌های تئاتر در دوران کرونا بیکار مانده و سرخورده شده‌اند که امیدوارم دست اندرکاران فکری به حال این قشر کنند و هرچه سریع‌تر اتفاقات خوبی رقم بخورد.
جمشیدی‌فر در پایان خاطرنشان کرد: جایگاه تئاتر بزرگترین و والاترین جایگاه در جامعه است چراکه تئاتر زندگی و زندگی کردن، درست فکر کردن، نگاه و عمل کردن را یاد می‌دهد.
انتهای پیام/
گفت و گو از : سپیده شریعت رضوی
